Door Nishi Whitely op 12 juli 2017
Wetenschappers van de University of Louisville School of Medicine in Kentucky hebben een tot nu toe onbekend moleculair target van cannabidiol (CBD) geïdentificeerd, dat belangrijke therapeutische implicaties kan hebben voor de ziekte van Parkinson (PD). Een poster van Zhao-Hui Song en Alyssa S. Laun op de 2017 bijeenkomst van de International Cannabinoid Research Society in Montreal onthulde dat CBD een G-eiwit
gekoppelde receptor activeert genaamd “GPR6” die sterk tot expressie komt in het basale ganglia gebied van de hersenen. GPR6 wordt beschouwd als een “weesreceptor” omdat onderzoekers de primaire endogene verbinding die aan deze receptor bindt nog niet hebben gevonden.(1) Het is aangetoond dat een depletie van GPR6 een toename van dopamine, een kritische neurotransmitter, in de hersenen veroorzaakt. Deze bevinding suggereert dat GPR6 een rol zou kunnen spelen bij de behandeling van Parkinson, een chronische, neurodegeneratieve ziekte die gepaard gaat met een progressief verlies van dopaminerge (dopamine-producerende) neuronen en de daaruit voortvloeiende verslechtering van de motorische controle. Door als een “inverse agonist” op de GPR6- receptor te werken, verhoogt CBD in preklinische studies de dopaminegehalten. Parkinson treft naar schatting 10 miljoen mensen wereldwijd, waaronder een miljoen Amerikanen. Het is de tweede meest voorkomende neurologische aandoening (na de ziekte van Alzheimer). Meer dan 96% van de gediagnosticeerde met PD is ouder dan 50 jaar en mannen hebben anderhalf keer meer kans om PD te hebben dan vrouwen. Ongecontroleerde PD vermindert de levenskwaliteit van de patiënt aanzienlijk en kan ertoe leiden dat iemand niet meer in staat is voor zichzelf te zorgen, gevangen in een lichaam dat hij niet onder controle heeft.
DOPAMINE-DEPLETIE
De ziekte van Parkinson wordt het meest geassocieerd met een verminderde motorische functie na het verlies van 60-80% van de dopamineproducerende neuronen. Naarmate dopaminerge neuronen beschadigd raken of afsterven en de hersenen minder in staat zijn voldoende dopamine te produceren, kunnen patiënten een of een combinatie van deze klassieke motorische symptomen van de ziekte van Parkinson ervaren: beven van de handen, armen, benen of kaak; spierstijfheid of stijfheid van de ledematen en de romp; trage bewegingen (bradykinesie); en/of een verstoord evenwicht
en coördinatie (posturale instabiliteit). Andere symptomen zijn verminderde gelaatsuitdrukkingen, dementie of verwardheid, vermoeidheid, slaapstoornissen, depressie, constipatie, cognitieve veranderingen, angst, en plasproblemen. Blootstelling aan pesticiden en traumatisch hersenletsel worden in verband gebracht met een verhoogd risico op PD. Paraquat, een herbicide dat door de DEA wordt gespoten bij anti-marihuana ontbladeringsoperaties in de Verenigde Staten en andere landen, lijkt op de giftige stof MPTP [methyl-fenyl- tetrahydropyridien], die wordt gebruikt om diermodellen van Parkinson na te bootsen voor onderzoeksdoeleinden.(2) In de hersenen van de PD bevindt zich een buitensporig aantal Lewy-bodies – intracellulaire aggregaten van moeilijk af te breken eiwitclusters – die disfunctie en afsterven van neuronen veroorzaken.(3) Dit pathologische proces resulteert in moeilijkheden met denken, bewegen, stemming en gedrag. De buitensporige aanwezigheid van Lewy-lichaampjes, in combinatie met de achteruitgang van dopaminerge neuronen, worden beschouwd als de kenmerken van Parkinson. Maar uit steeds meer bewijsmateriaal blijkt dat deze afwijkingen in feite manifestaties in een gevorderd stadium zijn van een zich langzaam ontwikkelende pathologie. Het lijkt erop dat de niet-motorische symptomen zich jarenlang voordoen voordat de ziekte zich uitbreidt naar de hersenen, en dat PD in feite een aandoening is die vele systemen omvat, en niet alleen een neurologische aandoening, die zich over een lange periode ontwikkelt. Volgens de National Parkinson Foundation beginnen de motorische symptomen van PD zich pas te manifesteren wanneer de meeste dopamine- producerende cellen in de hersenen al beschadigd zijn. Patiënten bij wie PD in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd, hebben een betere kans om de ziekteprogressie te vertragen. De meest gebruikelijke aanpak voor de behandeling van PD is orale inname van L-dopa, de chemische precursor van dopamine. Maar bij sommige patiënten zal langdurig gebruik van L-dopa de PD- symptomen verergeren. Helaas is er – nog – geen genezing.
DARM-BREIN AXIS
Wat veroorzaakt de ziekte van Parkinson? Een theorie die steeds meer bijval krijgt vanmedische wetenschappers brengt de vroegste tekenen van PD in verband met het enterische zenuwstelsel (de darm), het merg (de hersenstam) en de bulbus olfactorius in de hersenen, die het reukvermogen regelt. Uit nieuw onderzoek blijkt dat de kwaliteit van de bacteriën in de darm – het microbioom – sterk betrokken is bij de voortgang van Parkinson, de ernst van de symptomen en de daarmee samenhangende mitochondriale
disfunctie.
Het microbioom, dat wordt omschreven als “de verzameling van alle micro-organismen die in associatie met het menselijk lichaam leven”, bestaat uit “een verscheidenheid van micro-organismen waaronder eukaryoten, archaea, bacteriën en virussen”. Bacteriën, zowel goede als slechte, beïnvloeden de stemming, de darmmotiliteit en de gezondheid van de hersenen. Er is een sterk verband tussen het microbioom en het endocannabinoïde systeem: Darmmicrobiota moduleren de intestinale endocannabinoïde toon, en endocannabinoïde signalering bemiddelt de communicatie tussen het centrale en het enterische zenuwstelsel, die samen de darm-hersen-as
vormen. Het enterische zenuwstelsel wordt gezien als “het tweede brein” en bestaat uit een web van neuronen dat de bekleding van het spijsverteringskanaal bedekt – van mond tot anus en alles daar tussenin. Het enterische zenuwstelsel genereert neurotransmitters en voedingsstoffen, stuurt signalen naar de hersenen en regelt de activiteit van het maag-darmkanaal. Het speelt ook een belangrijke rol bij ontstekingen. De mix van micro-organismen die in de darm leven en de intactheid van de darmwand zijn van fundamenteel belang voor de algehele gezondheid en het vermogen van de darm-hersen-as om goed te functioneren. Als het darmslijmvlies zwak of ongezond is, wordt het meer doorlaatbaar en kunnen er dingen in de bloedtoevoer komen die daar niet horen te zijn, wat een negatieve invloed heeft op het immuunsysteem. Dit wordt “lekkende darm” genoemd. Voeg daarbij een overgroei van schadelijke bacteriën en een tekort aan goede bacteriën en je hebt een recept voor een gezondheidsramp. Het belang van goede bacteriën in de darmen en een goed uitgebalanceerd microbioom kan niet genoeg benadrukt worden. Bacteriële overgroei in de dunne darm, bijvoorbeeld, is in verband gebracht met verslechtering van de PD-motoriek. In een artikel uit 2017 in het European Journal of Pharmacology, getiteld “The gut-brain axis in Parkinson’s disease: Possibilities for food-based therapies,” onderzoeken Peres-Pardo et al de wisselwerking tussen darmdysbiose en Parkinson. De auteurs merken op dat “de pathogenese van PD kan worden veroorzaakt of verergerd door dysbiotische microbiota-geïnduceerde ontstekingsreacties in de darm en de hersenen.”(4)
MITOCHONDRIËN, MICROBIOTA EN MARIHUANA
Het microbioom speelt ook een belangrijke rol in de gezondheid van onze mitochondriën, die in elke cel in de hersenen en het lichaam aanwezig zijn (behalve in de rode bloedcellen). Mitochondriën fungeren niet alleen als de energiecentrale van de cel; ze zijn ook betrokken bij het reguleren van celherstel en celdood. Het disfunctioneren van de mitochondriën, wat resulteert in hoge niveaus van oxidatieve
stress, is onlosmakelijk verbonden met de neurodegeneratie van de PD. Microben produceren inflammatoire chemicaliën in de darm die doorsijpelen in de bloedbaan en mitochondria beschadigen, wat bijdraagt aan ziekte pathogenese, niet alleen in PD, maar in veel neurologische en metabole aandoeningen, waaronder obesitas, type 2
diabetes, en Alzheimer. Het bewijs dat dysbiose van de darmen de ontwikkeling van PD kan bevorderen, doet de mogelijkheid ontstaan dat mensen met de ziekte baat kunnen hebben bij het manipuleren van hun darmbacteriën en het verbeteren van hun microbioom. Verbetering van het dieet met gefermenteerde voeding en probiotische supplementen kan de gezondheid van de darmen verbeteren en constipatie tegengaan, terwijl ook angst, depressie en geheugenproblemen waar PD-patiënten mee te maken hebben,
worden verminderd. Cannabismedicijnen kunnen ook helpen bij het beheersen van de symptomen van PD en het vertragen van de progressie van de ziekte. De befaamde neuroloog Sir William Gowers noemde cannabis in 1888 als eerste als behandeling voor tremoren. In zijn Manual of Diseases of the Nervous System merkte Gowers op dat orale consumptie van een “Indiase hennep”-extract de tremoren tijdelijk tot rust bracht, en na een jaar chronisch gebruik hielden de tremoren van de patiënt bijna op. Modern wetenschappelijk onderzoek ondersteunt het idee dat cannabis gunstig zou kunnen zijn bij het verminderen van ontstekingen en symptomen van PD, en ook de ziekteprogressie enigszins zou kunnen afzwakken. Door de overheid gefinancierde preklinische onderzoeken hebben de robuuste antioxiderende en neuroprotectieve eigenschappen van CBD en THC gedocumenteerd, met “bijzondere toepassing in de behandeling van neurodegeneratieve ziekten, zoals de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson en HIV-dementie”. Deze bevindingen, die in 1998 werden gepubliceerd, vormden de basis van een octrooi van de Amerikaanse overheid op cannabinoïden als
antioxidanten en neuroprotectanten.
WIET VOOR PARKINSON
Hoewel klinische studies die zich specifiek richten op het gebruik van plantaardige cannabinoïden voor de behandeling van de ziekte van Parkinson beperkt zijn (vanwege het verbod op marihuana) en tegenstrijdige resultaten opleveren, geven ze in het algemeen wel inzicht in hoe cannabis mensen met de ziekte van Parkinson kan helpen. Cannabidiol, THC en vooral THCV hebben in preklinische studies allemaal voldoende therapeutische belofte voor PD aangetoond om verder onderzoek te rechtvaardigen. Aanvullend onderzoek kan licht werpen op de vraag welke plantaardige cannabinoïden, of combinatie daarvan, het meest geschikt is voor de verschillende stadia van de ziekte
van Parkinson. Anekdotische verslagen van PD-patiënten die ambachtelijke cannabispreparaten gebruiken, wijzen erop dat cannabinoïdezuren (aanwezig in onverhitte cannabisproducten van hele planten) de tremor en andere motorische symptomen van PD kunnen verminderen. Ruwe cannabinoïdezuren (zoals CBDA en THCA) zijn de chemische precursors van neutrale, “geactiveerde” cannabinoïden (CBD, THC). Cannabinoïdezuren worden neutrale cannabinoïdeverbindingen door een proces dat decarboxylering wordt genoemd, waarbij zij hun carboxylgroep verliezen door veroudering of warmte. Er is nog maar weinig onderzoek gedaan naar cannabinoïdezuren, maar het bewijs tot nu toe suggereert dat THCA en CBDA krachtige therapeutische eigenschappen hebben, waaronder ontstekingsremmende, misselijkheid remmende, kanker bestrijdende en ontstekingsremmende eigenschappen. In een onderzoek uit 2004 naar cannabisgebruik onder patiënten van het Prague Movement Disorder Centre in Tsjechië meldde 45 procent van de respondenten verbetering van de motorische symptomen van PD. Cannabis clinici komen erachter dat doseringsschema’s voor medicinale marihuanapatiënten met PD niet voldoen aan een one-size-fits-all benadering. In haar boek Cannabis Revealed (2016), besprak Dr. Bonni Goldstein hoe gevarieerd de reactie van een PD-patiënt op cannabis en cannabistherapeutica kan zijn: “Een aantal van mijn patiënten met PD heeft de voordelen gemeld van het gebruik van verschillende toedieningsmethoden en verschillende cannabinoïdeprofielen. Sommige patiënten hebben verlichting van tremoren gevonden met geïnhaleerde THC en anderen niet. Een paar patiënten hebben verlichting gevonden met hoge doses CBD- rijke cannabis die sublinguaal wordt ingenomen. Sommige patiënten gebruiken een combinatie van CBD en THC. Met vallen en opstaan moet worden uitgezocht welk cannabinoïdeprofiel en welke methode het beste werken. Beginnen met een lage dosis en titreren naar een hogere dosis wordt aanbevolen, vooral met THC-rijke cannabis. Helaas zijn THCV-rijke variëteiten niet gemakkelijk verkrijgbaar.”
Juan Sanchez-Ramos M.D., PhD, een leider op het gebied van bewegingsstoornissen en de medisch directeur voor de Parkinson Research Foundation, vertelde Project CBD dat hij zijn patiënten aanmoedigt om te beginnen met een 1:1 THC:CBD verhouding product als ze dat kunnen krijgen. In een boekhoofdstuk over “Cannabinoïden voor de behandeling van bewegingsstoornissen”, beschrijven hij en co-auteur Briony Catlow, PhD, het doseringsprotocol dat gebruikt werd voor verschillende onderzoeken die statistisch positieve resultaten en een doseringsbasislijn voor PD opleverden. Deze gegevens werden opgenomen in een samenvatting van doseringsschema’s uit verschillende studies, samengesteld door Dr. Ethan Russo:
300 mg/dag CBD verbeterde de kwaliteit van leven aanzienlijk, maar had geen positief effect op de Unified Parkinson Disease Rating Scale. (Lotan I, 2014) 0,5 g gerookte cannabis resulteerde in significante verbetering van tremor en bradykinesie, evenals slaap. (Venderová K, 2004) 150 mg CBD olie getitreerd over vier weken resulteerde in verminderde psychotische symptomen. (Chagas MH, 2014) 75-300 mg orale CBD verbeterde de REM-gedragsslaapstoornis. (Zuardi AW, 2009)
EEN DREMPELDOSIS
Natuurlijk is elke patiënt anders, en cannabistherapie is een gepersonaliseerde geneeskunde. Over het algemeen zal een optimale therapeutische combinatie een synergetische mix van variërende hoeveelheden CBD en THC bevatten – hoewel PD- patiënten met slaapstoornissen baat kunnen hebben bij een hogere THC-ratio ‘s nachts. Dr. Russo geeft overtuigend advies aan patiënten met PD en andere chronische aandoeningen die een cannabistherapie overwegen. “In het algemeen,” suggereert hij, “is 2,5 mg THC een drempeldosis voor de meeste patiënten zonder voorafgaande tolerantie voor de effecten, terwijl 5 mg een dosis is die klinisch effectief kan zijn bij een eenmalige toediening en over het algemeen aanvaardbaar is, en 10 mg een prominente dosis is, die te hoog kan zijn voor naïeve en zelfs sommige ervaren proefpersonen. Deze cijfers kunnen licht naar boven worden bijgesteld als het preparaat een aanzienlijk CBD-gehalte bevat … Het is altijd aan te raden om met een zeer lage dosis te beginnen en langzaam naar boven te titreren.” Voor informatie over voedingssupplementen om PD te helpen beheersen, bezoek de Parkinson-pagina van de Life Extension Foundation.
AANPASSINGEN VAN DE LEVENSSTIJL VOOR PD-PATIËNTEN
Het is belangrijk om de patiënt als een geheel te behandelen – geest, lichaam en ziel. Hieronder volgen enkele aanpassingen van de levensstijl die verlichting kunnen geven van de PD-symptomen en de kwaliteit van leven kunnen verbeteren. Doe aan cardio-aerobic oefeningen: Dit komt het lichaam op zoveel manieren ten goede, waaronder het stimuleren van de productie van iemands endocannabinoïden, het verhogen van de zuurstof in de bloedtoevoer, het verzachten van de negatieve invloed van oxidatieve stress, en het stimuleren van de productie van BDNF, een hersen beschermende chemische stof die bij PD-patiënten laag blijkt te zijn. Eet meer fruit en groenten: Het oude gezegde “vuilnis erin, vuilnis eruit” is waar. De meerderheid van de PD-patiënten lijdt aan chronische constipatie. Een vezelrijk dieet kan helpen om de darmmotiliteit te verbeteren en de dagelijkse stoelgang te
vergemakkelijken. Zorg voor een goede nachtrust: Niet goed slapen kan iemands immuun functie, cognitie en kwaliteit van leven ondermijnen. Het belang van voldoende rustgevende slaap kan
niet genoeg worden benadrukt. Beperk de inname van eiwitten – Dit kan helpen om de ophoping van eiwitlichamen te verminderen die resulteren in Lewy lichaampjes die in het enterische zenuwstelsel en het centrale zenuwstelsel verschijnen en de opname van L-dopa verhogen. Beoefen meditatie, yoga of Tai Chi: De focus op de integratie van beweging en adem verbetert niet alleen de mobiliteit, maar het verbetert ook de cognitie en immuniteit. Eén studie toonde een toename aan van de dichtheid van de grijze massa in de gebieden van de hersenen die geassocieerd worden met PD. Een ander onderzoek toonde aan dat yoga het evenwicht, de flexibiliteit, de houding en het looppatroon bij PD-patiënten verbeterde. Onderzoek toont aan dat tai chi het evenwicht, het looppatroon, de functionele mobiliteit en het algehele welzijn kan verbeteren. Consumeer probiotische voeding en supplementen: Probiotisch voedsel – rauwe knoflook, rauwe uien, bananen, asperges, yams, zuurkool, etc. – zijn een geweldige bron voor de goede bacteriën in uw dikke darm. Aanvulling van uw dieet met probiotica, vooral na antibiotica, kan het immuunsysteem ondersteunen door het bovenste deel van het spijsverteringskanaal opnieuw te bevolken met goede bacteriën. Raadpleeg uw arts voor een aanbeveling voor een probioticum van goede kwaliteit.
Drink koffie: Het risico op PD is aanzienlijk lager voor mannen die dagelijks koffie drinken.
Bronnen
● Abrams, D. (2010, Winter). Cannabis in Pain and Palliative Care. The Pain Practitioner,pp. 35-45.
● AC Howlett, F. B. (2002). International Union of Pharmacology. XXVII. Classification of cannabionid receptros. Pharmacological Reviews, 161-202.
● Aidan J. Hampson, J. A. (2003). USA Patent No. 6,630,507.
● Barbara A. Pickut, W. V. (2013). Mindfulness based intervention in Parkinson’s diseaseleads to structural brain changes on MRI A randomized longitudinal study. Clinical Neurology and Neurosurgery, 2419-2425.
● Birony Catlow, J. S.-R. (2015). Cannabinoids for the Treatment of Movement Disorders. Current Treatment Options in Neurology.
● C Garcia, C. P.-G.-A.-R. (2011). Symptom-relieving and neuroprotective effects of the phytocannabinoid Δ9-THCV in animal models of Parkinson’s disease. British Journal of Pharmacology, 1495-1506.
● Chagas MH, Z. A.-P. (2014). Effects of cannabidiol in the treatment of patients with Parkinson’s disease: an exploratory double-blind trial. Journal of Phsychopharmacology, 1088-98.
● David N. Hauser, T. G. (2013). Mitochondrial dysfunction and oxidative stress in Parkinson’s disease and monogenic parkinsonism. Neurobiology of Disease, 35-42.
● David Perlmutter, M. (2015). Belly and Brain on Fire. In M. David Perlmutter, Brain Maker (pp. 49-70). New York: Little, Brown and Company.
● Foundation, N. P. (2017, June 19). What is Parkinson’s. Retrieved from National Parkinson’s Foundation: http://www.parkinson.org/understanding-parkinsons/what-is- parkinsons
● Foundation, P. D. (2017, 6 21). Parkinson’s Statistics. Retrieved from Parkinson’s Disease Foundation : https://parkinson.org/Understanding-Parkinsons/Statistics
● Goldstein, B. (2016). Parkinson’s Diseas. In B. Goldstein, Cannabis Revealed (pp. 206- 208). Bonni Goldstein.
● L. Klingelhoefer, H. R. (2017). Hypothesis of Ascension in Idiopathic Parkinson’s Disease. Neurology Intereatnional, E28-35.
● Leonard L. Sokol, M. J. (2016). Letter to the Editor: Cautionary optimism: caffeine and Parkinson’s disease risk. Journal of Clinical Movement Disorders, pp. 3-7.
● Lisa Klingelhoefer, H. R. (2015). Pahtogenesis of Parkinson disease—the gut-brain axis and environmental factors. Nature, 625-636.
● Lotan I, T. T. (2014). Cannabis (medical marijuana) treatment for motor and non-motor symptoms of Parkinson disease:. Clin Neuropharmacol, 37(2)-41-4.
● Madeleine E. Hackney1 and Gammon M. Earhart1, 2. (2008). Tai Chi Improves Balance and Mobility in People with Parkinson Disease. Gait and Posture, 456-460.
● National Institute of Health. (2017). NIH Human Microbiome Project HOME Page. Retrieved from NIH Human Microbiome Project: http://hmpdacc.org
● Pal Pacher, S. B. (2006). The Endocannabinoid System as an Emerging Target. Pharmacological Reviews, 389-462.
● Parker, R. M. (2013). The Endocannabinoid System and the Brain. The annual Review of Psychology, 21-47.
● Paula Perez-Pardo, T. K. (2017). The gut-brain axis in Parkinson’s disease: Possibilities for food -based therapies. European Journal of Pharmacology, http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0014299917303734 .
● Perlmutter, D. (2015). Brain Maker. New York: Little, Brown and Company.
● Russo, E. (2011). Taming THC: potential cannabis synergy and phytocannabinoid- terpenoid entourage effects. British Journal of Pharmacology, 1344-64.
● Russo, E. B. (2015). Current status and future of cannabis research. Clinical Researcher, 58-63.
● Russo, E. B. (2015, January). Introduction to the Endocannabinoid system. Retrieved from Phytecs.com: http://www.phytecs.com/wp-content/uploads/2015/02/Russo- Introduction-to-…
● Russo, E. B. (2016). The Medical Use of Cannabis and Cannabinoids in Parkinson’s Disease. Retrieved from The Answer Page: https://www.theanswerpage.com/
● Schecter, G. L. (2010). The Endocannabniond system. In J. Holland, The Pot Book (pp. 52-62). Rochester, Vermont: Park Street Press.
● Venderová K, R. E. (2004). Survey on cannabis use in Parkinson’s disease: subjective improvement of motor symptoms. Movement Disorder, 1102-6.
● Yevonne Searls Carlgrove, N. S. (2012). Effect of Yoga on Motor Function in People with parkinosn’s Disease: A Randomized Controled Piolot Study. Yoga and Physical Therapy.
● Yudowski, D. A. (2017). Cannabinoid Receptors in the Central Nervous System: Their Signaling and Roles in Disease. Frontiers in Cellular Nueroscience, article 294.
● Zuardi AW, C. J. (2009). Cannabidiol for the treatment of psychosis in Parkinson’s disease. Journal of Phsychopharmacology, 979-83.
(1) Een inverse agonist bindt zich rechtstreeks aan een receptor en wijzigt deze op zodanige wijze dat de receptor het tegenovergestelde effect heeft van de normale activering ervan.
(2) MPTP werd aangetroffen in een ondergrondse meperidine (Demerol) synthese die een kleine epidemie van het Parkinson-syndroom veroorzaakte bij i.v. drugsgebruikers in de omgeving van San Francisco in het midden van de jaren tachtig. De aanwezigheid van Lewy-lichaampjes (a-synucleïne-eiwitclusters) in andere delen van het lichaam zou kunnen dienen als een marker voor vroegtijdige opsporing van PD, met name in de bulbus olfactorius en in het enterische zenuwstelsel.
(4) Peres-Prado et al analyseerden de darmmicrobiota bij PD-patiënten in vergelijking met controles en vonden het volgende: Prevotellaceae, een bacterie die de productie van gezondheidsbevorderende vetzuren met een korte keten (SCFA) en de biosynthese van thiamine en folaat ondersteunt, en waarvan gedacht wordt dat hij geassocieerd is met een verhoogde darmpermeabiliteit, was 78% lager in de ontlasting van PD-patiënten vergeleken met die van hun geslachts- en leeftijdsgenoten bij de controles. Biopten van colonweefsel afkomstig van patiënten tonen hoge niveaus van tumor necrose factor-alfa en andere ontstekingsverwekkers aan. Een lagere abundantie van SCFA-producerende en ontstekingsremmende bacteriën uit de klasse van Blautia, Coprococcus, en Roseburia werd gevonden in fecale monsters van PD-patiënten. (Paula Perez-Pardo, 2017) Maagafwijkingen kunnen kleine darmbacteriële overgroei (SIBO) doen toenemen.
SIBO
komt veel voor bij PD-patiënten en correleert direct met slechter motorisch disfunctioneren. Darm-afgeleide lipopolysaccharide (LPS – een ontstekingstoxine geproduceerd door
bacteriën) bevordert de verstoring van de bloed-hersenbarrière. Verminderde gherlin, een darmhormoon dat bekend staat als het hongerhormoon, wordt in verband gebracht met het behoud en de bescherming van de dopaminefunctie in de nigrostriatale route, die een van de vier grote dopaminepaden is en in het bijzonder
betrokken is bij beweging. Bij PD-patiënten is een verminderde gherline vastgesteld.